Niedziela Palmowa – Rok B

Otwórzcie drzwi Chrystusowi

Przybywa w imię Pańskie (Mk 11,10)

Niedziela Palmowa przypomina uroczysty
wjazd Pana Jezusa z Betfage przez Górę Oliwną
do Jerozolimy. Święty Marek krótko i treściwie
relacjonuje: „Przyprowadzili więc oślę do Jezusa
i zarzucili na nie swe płaszcze, a On wsiadł na nie.
Wielu zaś słało swe płaszcze na drodze, a inni gałązki
zielone ścięte na polach. A ci, którzy Go poprzedzali
i którzy szli za Nim, wołali: «Hosanna.
Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie.
Błogosławione królestwo ojca naszego Dawida,
które przychodzi. Hosanna na wysokościach»”
(Mk 11,7-10). Ewangelista Mateusz zapisał
ważny szczegół: „A stało się to, aby się spełniło
słowo proroka [Zachariasza]: «Powiedzcie  córce
Syjońskiej: Oto Król twój przychodzi do ciebie
łagodny, siedzący na osiołku, źrebięciu oślicy»” (Za 9,9).
I dodał: „Gdy wjechał do Jerozolimy, poruszyło się
całe miasto i pytano: Kto to jest. A tłumy odpowiadały:
«To jest prorok Jezus z Nazaretu w Galilei»” (Mt 21,10).
Witany gałązkami palmowymi, co oznaczało, że ludzie
widzieli w Nim zwycięskiego władcę – wkroczył
do Świętego Miasta. Mówiła o tym przepowiednia
mesjańska. Przybył w imię Pańskie. Święty Jan
zapamiętał też jeden z okrzyków: „Król izraelski!”
Faryzeusze słysząc to, zażądali od Jezusa: „Nauczycielu,
zabroń tego swoim uczniom”. Odrzekł: „Powiadam wam,
jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą” (Łk 19,40).
Jezus przybywa w imię Pańskie! Paweł Apostoł,
często podkreśla w swoich listach, że Chrystusa działa
mocą Bożą, bo jest Panem. Nieznany autor listu do
Hebrajczyków pisze: „Jego to [Bóg] ustanowił
dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył
wszechświat. Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego
istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi,
a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł
po prawicy Majestatu na wysokościach” (Hbr 1,2-3).
On świat opanowany wcześniej przez grzech,
po odnowieniu go przez krzyż, oddaje Bogu.
„Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył
i darował Mu imię ponad wszelkie imię […]
I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest
Panem” (Flp 2,9 i 11). Jednak Jego „panowanie”
nie będzie miało nic z władców tego świata,
nie będzie też królestwem o charakterze ziemskim
„ojca naszego Dawida” (Mk 11,10), lecz będzie
królestwem Bożym, budowanym w duszach ludzi,
odkupionych krwią Zbawiciela.

Podczas Mszy św. rozpoczynającej pontyfikat,
święty Jan Paweł II mówił: „Nasz czas wzywa nas,
skłania nas, zobowiązuje nas do wpatrywania się w Pana
i do pogrążenia się w pokornym i pobożnym rozważaniu
tajemnicy najwyższej władzy samego Chrystusa.
Ten, który narodził się z Dziewicy Maryi, syn cieśli –
jak mniemano, Syn Boga żywego – jak wyznał Piotr,
przyszedł, aby nas wszystkich uczynić « królewskim
kapłaństwem». Sobór Watykański II przypomniał
nam tajemnicę tej władzy i fakt, że misja Chrystusa –
Kapłana, Proroka-Nauczyciela, Króla – trwa dalej
w Kościele. Wszyscy, cały Lud Boży uczestniczy
w tej trojakiej misji. I może w przeszłości wkładano
na głowę papieża tiarę, tę potrójną koronę, aby wyrazić
poprzez ten symbol, że cały hierarchiczny ustrój Kościoła
Chrystusowego, cała jego «święta władza» w nim
sprawowana, nie jest niczym innym jak służbą,
służbą, która ma na celu tylko jedno: aby cały Lud
Boży był uczestnikiem tej trojakiej misji Chrystusa
i pozostawał zawsze pod władzą Pana, która bierze
swój początek nie z mocy tego świata, lecz od Ojca
niebieskiego oraz z tajemnicy Krzyża i Zmartwychwstania.
Ta absolutna, a jednak miła i słodka władza Pana
odpowiada całej głębi człowieka, jego najwznioślejszym
aspiracjom umysłu, woli, serca. Ona nie przemawia
językiem siły, lecz wyraża się w miłości i w prawdzie.
Nowy Następca Piotra na rzymskiej Stolicy wypowiada
dzisiaj gorącą, pokorną, ufną modlitwę: « O Chryste!
Spraw, bym mógł stać się i być sługą Twej jedynej władzy!
Sługą Twej słodkiej władzy! Sługą Twojej władzy,
która nie przemija! Spraw, bym potrafił być sługą!
Co więcej sługą Twoich sług».

Papież Słowianin mówił dalej: „Bracia i Siostry!
Nie obawiajcie się przyjąć Chrystusa i zgodzić się
na Jego władzę! Pomóżcie Papieżowi i wszystkim,
którzy chcą służyć Chrystusowi i przy pomocy władzy
Chrystusowej służyć człowiekowi i całej ludzkości!
Nie lękajcie się! Otwórzcie, a nawet, otwórzcie na oścież
drzwi Chrystusowi! Jego zbawczej władzy otwórzcie
granice państw, ustrojów ekonomicznych i politycznych,
szerokich dziedzin kultury, cywilizacji, rozwoju.
Nie lękajcie się! Chrystus wie, co «jest w człowieku».
Tylko On to wie! Dzisiaj tak często człowiek nie wie,
co nosi w sobie, w głębi swojej duszy, swego serca.
Tak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi.
Tak często opanowuje go zwątpienie, które przechodzi
w rozpacz. Pozwólcie zatem – proszę was, błagam was
z pokorą i ufnością – pozwólcie Chrystusowi mówić
do człowieka. Tylko On ma słowa życia,
tak, życia wiecznego”.

Ks. Stefan Misiniec