Serdecznie zachęcamy do częstego korzystania z sakramentu pokuty i pojednania, który przywraca stan łaski uświęcającej, gładzi grzechy, odnawia przyjaźń z Bogiem, przynosi pokój serca. W teologii katolickiej podstawą biblijną sakramentu pokuty i pojednania jest Ewangelia Jana (J 20, 23), w której Jezus nadaje uczniom władzę odpuszczania i zatrzymywania grzechów. Choć najważniejszą częścią spowiedzi jest wyznanie grzechów i otrzymanie rozgrzeszenia, to stanowi ona także pewne przewodnictwo w sprawach sumienia.
W praktyce sakrament jest realizowany w konfesjonale (choć nie musi tak być), co ma za zadanie oddzielenie się penitenta i udzielającego sakramentu od reszty wiernych i tym samym zapewnić tajemnicę spowiedzi.
Dla ważności tego sakramentu obok wyznania grzechów oraz odpowiedniej formuły i gestów liturgicznych niezbędna jest skrucha, czyli żal za grzechy, mocne postanowienie poprawy oraz pokuta, będące odpowiedzią grzesznika na łaskę.
W sytuacjach niezbędnych (np. zbiorowego zagrożenia życia) kapłan może udzielić rozgrzeszenia zbiorowego (absolucja zbiorowa), możliwy jest też udział pośrednika między wierzącym a kapłanem (np. tłumacza).Wtedy pośrednika również obowiązuje tajemnica spowiedzi!
Warunki Sakramentu Pokuty i Pojednania:
- Rachunek sumienia
- Żal za grzechy
- Mocne postanowienie poprawy
- Szczera spowiedź
- Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu