Uroczystość Trójcy Przenajświętszej
Bóg jest z nami w każdy czas

Jezus zbliżył się do nich i przemówił
tymi słowami: «Dana mi jest wszelka władza
w niebie i na ziemi» (Mt 28, 18)

Zapewnienie Chrystusa: „Ja jestem z wami przez wszystkie
dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,20) niesie pokrzepienie
ludziom utrudzonym życiem. Doświadczenia historyczne
dwóch tysięcy lat działalności ewangelizacyjnej chrześcijaństwa,
wskazują wyraźnie, że zasady życia Bożego przebijają się
z dużym trudem do umysłów i serc. Jednak istnieje naturalna
skłonność człowieka do pokonywania w sobie złych tendencji.

Hiob – pobożny człowiek ze Starego Testamentu,
doświadczony różnymi strapieniami – rozważał zasmucony:
„Czy nie do bojowania podobny jest żywot człowieka?
Czy nie pędzi on dni jak najemnik? Jak niewolnik,
co wzdycha do cienia, jak robotnik, co czeka na zapłaty”
(Hi 7,1-2). Tropem Hiobowych rozważań wędrują często
ludzie tak bardzo rozgoryczeni zaistniałymi trudnymi
sytuacjami życiowymi, że skłonni są obwiniać samego
Boga, za „nieporządki” i zawirowania historyczne, jakie
przez stulecia, sprowadzają nieszczęścia na całe narody.
Takie trendy przenoszą się również na wiele literackich
dzieł o światowej renomie. Przykładem skutków rządów
ideologii, które wykluczają Boga z życia człowieka, może
być wiek XX, naznaczony niebywałym okrucieństwem
obu wojen światowych i krwawą rewolucją w Rosji.

Tymczasem Pan Bóg ma miejsce wśród ludzi. Chrystus
okupił je ofiarą złożoną na krzyżu i swoją historyczną
obecnością wśród ludzi. Jego zapewnienie trwa: „Ja jestem
z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.
Pan Jezus działa w historii jako Odkupiciel człowieka,
jest naszym Pośrednikiem u Ojca Niebieskiego i wyprasza
dla ludzi odkupionych moc Ducha Świętego. A my żyjący
w obecnym czasie, mamy możliwość poznać Boga i rolę
Syna Bożego w historii zbawienia. Bóg przekazał ludziom
wystarczające wiadomości, aby mogli poznać wszystko,
co pomaga żyć godnie i w przyjaźni ze Stwórcą.

Święty Augustyn w oparciu o swoje poszukiwania pisze:
„Twe odpowiedzi są jasne, ale nie wszyscy słyszą je
wyraźnie”. Po czym dziękuje za siebie: „Przemówiłeś,
zawołałeś i pokonałeś moją głuchotę. Zajaśniałeś, Twoje
światło usunęło moją ślepotę. Zapachniałeś wokoło,
poczułem i chłonę Ciebie. Raz zakosztowałem, a oto łaknę
i pragnę; dotknąłeś, a oto płonę pragnieniem Twojego pokoju.
Kiedy złączę się zupełnie z Tobą, nie będę doznawał
cierpienia ni trudu. Moje życie stanie się wtedy
prawdziwym życiem, bo będzie wypełnione Tobą”.

Wśród głównych dzieł tego doktora Kościoła są: Wyznania,
dzieło najbardziej znane i opisujące historię jego nawrócenia
oraz walki o współpracę z łaską. Napisał również znane
książki: Państwo Boże, O łasce i O Trójcy Świętej. W tej
ostatniej jest ważna modlitwa: „Panie, Boże nasz, wierzymy
w Ciebie, Ojca, Syna i Ducha Świętego. […] Pragnąłem
widzieć siłami umysłu to, w co uwierzyłem. Wiele dociekałem,
wiele pracowałem. Panie, Boże mój, jedyna nadziejo moja,
wysłuchaj mnie, abym nie uległ zmęczeniu i nie zaniechał
poszukiwania Ciebie, ale bym zawsze gorliwie szukał Oblicza
Twego. Ty sam daj mi siły na poszukiwanie. Tyś bowiem
pozwolił, abym Cię znalazł. Tyś mi dał nadzieję, że odnajdę
Cię coraz więcej. Przed Tobą jest moc i niemoc moja: moc
zachowaj, niemoc ulecz. Przed Tobą jest wiedza i niewiedza
moja; w bramie przez Ciebie uchylonej przyjmij mnie.
U drzwi zamkniętych, kiedy pukam, otwórz mi.
Niech o Tobie pamiętam, niech Ciebie zrozumiem,
nich Ciebie pokocham”.

Święty Jan Paweł II uczył: „Kościół, który stale żyje tajemnicą
Boga-Trójcy, dziś w sposób szczególny uwydatnia tę tajemnice
w swej liturgii. Jest to tajemnica najbardziej Boska, najściślej
wewnętrzna: samo wewnętrzne życie Boga w niej objawione.
Bóg, «który zamieszkuje światłość niedostępną» (1 Tm 6,16),
jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym. A równocześnie jest
Bogiem, który wszystko przenika i wszystko ogarnia”.

My – ochrzczeni w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,
jesteśmy mieszkańcami Boga. „Nie obcymi, ani przychodniami”
– jak przypomina św. Paweł – ale Jego dziećmi. Uczestniczymy
w Jego życiu. On zaprasza nas do zanurzenia się w Jego
tajemnicy – w Miłości – abyśmy przeżywali Jego radość
już tu na ziemi, ale jeszcze bardziej w przygotowanej ojczyźnie
– w domu wieczności.