2 Niedziela Wielkiego Postu – Rok B

Tylko Pan Jezus! Jego słuchajcie

I zjawił się obłok, osłaniający ich,
a z obłoku odezwał się głos:
«To jest mój Syn umiłowany,
Jego słuchajcie» (Mk 9, 7)

Święty Jan Paweł II nauczał w katechezie:
„Nie istnieje lepsze wytłumaczenie, kim był,
kim jest i pozostaje Jezus Chrystus, dla  świata
i w dziejach człowieka… od świadectwa zawartego
w Ewangeliach”. Określany „zwornikiem
dziejów”, nieustannie skupia na sobie uwagę
czcicieli i przeciwników. „Ewangelie,
i cały Nowy Testament – mówił Ojciec Święty –
dają świadectwo o Jezusie Chrystusie
jako Synu Bożym. Jest to centralna prawda
wiary chrześcijańskiej. Wyznając Chrystusa
Synem «współistotnym» Ojcu, Kościół idzie
wiernie za tym ewangelicznym świadectwem.
Jezus Chrystus jest Synem Bożym w ścisłym
i właściwym znaczeniu tego słowa. Jest więc
«zrodzony» w Bogu, a nie «stworzony» przez
Boga i z kolei «przyjęty» za Syna, czyli
«adoptowany». To świadectwo Ewangelii
(oraz całego Nowego Testamentu), na którym
opiera się wiara wszystkich chrześcijan,
znajduje swe ostateczne źródło w Bogu – w Ojcu,
który daje świadectwo o Chrystusie jako swoim Synu”.
Święty Jan Paweł II wyszczególnił najważniejsze
relacje biblijne: opis chrztu nad Jordanem
(por. Chrzest w Jordanie) i opis przemienienia
Chrystusa na górze Tabor.

„Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba
i Jana, i zaprowadził ich samych osobno na górę
wysoką. Tam przemienił się wobec nich” (Mk 9,2).
Jego szaty stały się „lśniąco białe” i pojawili się
przy Nim Eliasz z Mojżeszem, „którzy rozmawiali
z Jezusem”. Zaskoczeni i przestraszeni Apostołowie
nie wiedzieli czego oczekuje od nich Jezus i jak się
zachować. Pragną usłużyć Jemu i Prorokom,
proponują więc postawienie trzech namiotów.
Wówczas, zagubionych w tej sytuacji, ogarnął
obłok i „odezwał się głos: «To jest mój Syn
umiłowany, Jego słuchajcie!»” (por. Mk 9, 2-7).
Tak zapisał Ewangelista Marek. Relacja Mateusza
jest szersza: „To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!”
(Mt 17,5). Zaś Łukasz: „To jest Syn mój,
Wybrany, Jego słuchajcie!” (Łk 9,35).

Głos Ojca potwierdzał „z góry” tylko to,
co już dojrzewało w świadomości uczniów.
Dotąd byli świadkami Jego nadzwyczajnych
czynów i słów, przez które dał się poznać
słuchaczom. Teraz zobaczyli Go na własne
oczy w pełni chwały.

Przeżycie na Taborze, objawienie, które
otrzymali od samego Ojca Niebieskiego,
pomogło im utrwalić wiarę w Boskie
posłannictwo Mistrza. Sprawdzianem była
reakcja Szymona Piotra w pobliżu Cezarei
Filipowej, gdy na pytanie Jezusa, „za kogo
ludzie uważają Syna Człowieczego”,
odpowiedział: „Ty jesteś Chrystus [Mesjasz],
Syn Boga żywego” (Mt 16,16). Wtedy Jezus
mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie,
synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało
i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie”
(Mt 16,17). Wyznanie Szymona Piotra o Bożym
synostwie Jezusa pochodzi od Ojca.
Tylko Ojciec „zna Syna” (Mt 11,27), tylko Ojciec
„wie, kim jest Syn” (Łk 10,22), i tylko Ojciec
może udzielić tego poznania człowiekowi.

Święty Jan Paweł II połączył analizę tajemnicy
Taboru i Cezarei Filipowej: „To właśnie stwierdza
Chrystus w odpowiedzi danej Piotrowi. Prawda
o synostwie Bożym, która pojawiła się na ustach
Apostoła, a przedtem dojrzała w jego świadomości,
pochodzi z samoobjawienia się Boga”. Tych,
którzy uwierzyli już w Jego Boże Synostwo
zaczął przygotowywać do Paschy – czyli męki
i poniżającej śmierci na krzyżu. Jednak
„gdy schodzili z góry, Jezus przykazał apostołom:
«Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu,
aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie»”
(Mt 17,9, Mk 9,9, Łk 9,21).
Święty Jan Paweł II widzi wyraźny związek
Teofanii na Górze Przemienienia Pańskiego
z całością tajemnicy Paschalnej Chrystusa.

Pozostaje jeszcze bardzo ważne świadectwo Piotra
Apostoła. Przed swoją męczeńską śmiercią napisał:
„Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy
wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście
Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale [nauczaliśmy]
jako naoczni świadkowie Jego wielkości.
Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę,
gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu:
«To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie».
I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim
razem byliśmy na górze świętej” (II P 1, 16-18).

Od św. Piotra Apostoła „naocznego świadka” przemiany
Syna Bożego, do jego następcy – św. Jana Pawła II
dociera do nas zapisany głos Boga Ojca,
aby nam pomóc umiłować Go całym sercem.

Ks. Stefan Misiniec