2 Niedziela Wielkiego Postu – Rok B
Tylko Pan Jezus! Jego słuchajcie

I zjawił się obłok, osłaniający ich,
a z obłoku odezwał się głos:
«To jest mój Syn umiłowany,
Jego słuchajcie» (Mk 9, 7)

Święty Jan Paweł II nauczał w katechezie: „Nie istnieje
lepsze wytłumaczenie, kim był, kim jest i pozostaje
Jezus Chrystus, dla  świata i w dziejach człowieka…
od świadectwa zawartego w Ewangeliach”. Określany
„zwornikiem dziejów”, nieustannie skupia na sobie
uwagę czcicieli i przeciwników. „Ewangelie, i cały
Nowy Testament – mówił Ojciec Święty – dają
świadectwo o Jezusie Chrystusie jako Synu Bożym.
Jest to centralna prawda wiary chrześcijańskiej.
Wyznając Chrystusa Synem «współistotnym» Ojcu,
Kościół idzie wiernie za tym ewangelicznym
świadectwem. Jezus Chrystus jest Synem Bożym
w ścisłym i właściwym znaczeniu tego słowa. Jest więc
«zrodzony» w Bogu, a nie «stworzony» przez Boga
i z kolei «przyjęty» za Syna, czyli «adoptowany».
To świadectwo Ewangelii (oraz całego Nowego
Testamentu), na którym opiera się wiara wszystkich
chrześcijan, znajduje swe ostateczne źródło w Bogu –
w Ojcu, który daje świadectwo o Chrystusie jako swoim
Synu”. Święty Jan Paweł II wyszczególnił najważniejsze
relacje biblijne: opis chrztu nad Jordanem (por. Chrzest
w Jordanie) i opis przemienienia Chrystusa na górze Tabor.

„Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba
i Jana, i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką.
Tam przemienił się wobec nich” (Mk 9,2). Jego szaty
stały się „lśniąco białe” i pojawili się przy Nim Eliasz
z Mojżeszem, „którzy rozmawiali z Jezusem”. Zaskoczeni
i przestraszeni Apostołowie nie wiedzieli czego oczekuje
od nich Jezus i jak się zachować. Pragną usłużyć Jemu
i Prorokom, proponują więc postawienie trzech namiotów.
Wówczas, zagubionych w tej sytuacji, ogarnął obłok
i „odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego
słuchajcie!»” (por. Mk 9, 2-7). Tak zapisał Ewangelista
Marek. Relacja Mateusza jest szersza: „To jest mój Syn
umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!”
(Mt 17,5). Zaś Łukasz: „To jest Syn mój, Wybrany,
Jego słuchajcie!” (Łk 9,35).

Głos Ojca potwierdzał „z góry” tylko to, co już
dojrzewało w świadomości uczniów. Dotąd byli
świadkami Jego nadzwyczajnych czynów i słów,
przez które dał się poznać słuchaczom. Teraz zobaczyli
Go na własne oczy w pełni chwały.

Przeżycie na Taborze, objawienie, które otrzymali
od samego Ojca Niebieskiego, pomogło im utrwalić
wiarę w Boskie posłannictwo Mistrza. Sprawdzianem
była reakcja Szymona Piotra w pobliżu Cezarei Filipowej,
gdy na pytanie Jezusa, „za kogo ludzie uważają Syna
Człowieczego”, odpowiedział: „Ty jesteś Chrystus
[Mesjasz], Syn Boga żywego” (Mt 16,16). Wtedy Jezus
mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony.
Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec
mój, który jest w niebie” (Mt 16,17). Wyznanie Szymona
Piotra o Bożym synostwie Jezusa pochodzi od Ojca.
Tylko Ojciec „zna Syna” (Mt 11,27), tylko Ojciec
„wie, kim jest Syn” (Łk 10,22), i tylko Ojciec
może udzielić tego poznania człowiekowi.

Święty Jan Paweł II połączył analizę tajemnicy Taboru
i Cezarei Filipowej: „To właśnie stwierdza Chrystus
w odpowiedzi danej Piotrowi. Prawda o synostwie Bożym,
która pojawiła się na ustach Apostoła, a przedtem dojrzała
w jego świadomości, pochodzi z samoobjawienia się Boga”.
Tych, którzy uwierzyli już w Jego Boże Synostwo zaczął
przygotowywać do Paschy – czyli męki i poniżającej
śmierci na krzyżu. Jednak „gdy schodzili z góry, Jezus
przykazał apostołom: «Nie opowiadajcie nikomu o tym
widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie»”
(Mt 17,9, Mk 9,9, Łk 9,21). Święty Jan Paweł II widzi
wyraźny związek Teofanii na Górze Przemienienia
Pańskiego z całością tajemnicy Paschalnej Chrystusa.

Pozostaje jeszcze bardzo ważne świadectwo Piotra
Apostoła. Przed swoją męczeńską śmiercią napisał:
„Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy
wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana
naszego Jezusa Chrystusa, ale [nauczaliśmy] jako naoczni
świadkowie Jego wielkości. Otrzymał bowiem od Boga
Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od
wspaniałego Majestatu: «To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie». I słyszeliśmy, jak ten głos
doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze
świętej” (II P 1, 16-18).

Od św. Piotra Apostoła „naocznego świadka” przemiany
Syna Bożego, do jego następcy – św. Jana Pawła II
dociera do nas zapisany głos Boga Ojca, aby nam
pomóc umiłować Go całym sercem.