34 Niedziela Zwykła – Rok B
Królestwo Syna człowieczego
Jezus Chrystus jest Świadkiem Wiernym,
Pierworodnym umarłych
i Władcą królów ziemi (Ap 1,5)

Na przestrzeni wieków posłannictwo Jezusa Chrystusa
przekazywane przez Jego naukę w Kościele i obecność
Sakramentalną rysuje się wraz z upływem czasu coraz
czytelniej. Przemijają ustroje, „trony i panowania” ziemskich
władców, a ludzie niezmiennie pragną obecności Chrystusa.
Wobec różnych zagrożeń, zachwiania autorytetów i upadku
wartości, dostrzegają w Nim jedyne oparcie, stały punkt
odniesienia – do Niego dążą, jak niegdyś Trzej Mędrcy
za gwiazdą betlejemską. Dostrzegają jedyną prawdziwą
Miłość, której spragniony jest każdy człowiek. Mamy więc
„Drogę, Prawdę i Życie”. Mamy Światło, które „oświeca
każdego człowieka, gdy na świat przychodzi” (por. J 1,9).
Jest z nami Świadek Wierny, Pierworodny wśród umarłych
i Władca królów ziemi” (por. Ap 1,5). On jest oczekiwaniem
świętych, męczenników i wyznawców, którzy wiedzieli,
że przyjdzie dopełnić dzieje człowieka. Ewangelista Jan
w mistycznej wizji oglądał to wydarzenie i zapisał
w Apokalipsie: „Oto nadchodzi z obłokami i ujrzy Go
wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili (Ap 1,7).

W Encyklice Evangelium vitae św. Jan Paweł II pisze:
„Patrząc na «widowisko» krzyża (Łk 23,48), możemy
dostrzec w tym chwalebnym drzewie wypełnienie
i pełne objawienie całej «Ewangelii życia»”.

Papież przełomu drugiego i trzeciego tysiąclecia
wprowadzał nas swymi rozważaniami w wielkie
misterium, ofiary odkupieńczej Chrystusa. „Wczesnym
popołudniem w Wielki Piątek «mrok ogarnął całą ziemię
(…). Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się
przez środek» (Łk 23,44-45). Jest to obraz wielkiego
kosmicznego wstrząsu i nadludzkiego zmagania między
siłami dobra i siłami zła, między życiem i śmiercią.
I my znajdujemy się dziś w samym centrum dramatycznej
walki między «kulturą śmierci i kulturą życia». Ale blask
Krzyża nie zostaje przesłonięty przez ten mrok – przeciwnie,
na jego tle Krzyż jaśnieje jeszcze mocniej i wyraźniej,
jawi się jako centrum, sens i cel całej historii i każdego
ludzkiego życia”.

Święty Paweł tak wyjaśniał Kolosanom trudną misję
Chrystusa w historii świata: „On jest Głową Ciała –
Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród
umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim.
Zechciał bowiem [Bóg], aby w Nim zamieszkała cała
Pełnia, i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą:
przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach,
wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża” (Kol 1,18-20).
Przytaczając wypowiedzi Apostoła Narodów, święty Jan
Paweł II wyjaśnia: „Chrystus jest królem jako Pierworodny
spośród umarłych, to znaczy jako Odkupiciel świata –
Chrystus ukrzyżowany i zmartwychwstały jest Królem
nowej ludzkości”.

Ta prawda dotarła nawet do łotra, ukrzyżowanego z prawej
strony Zbawiciela. Święty Jan Paweł II, rozważał:
„Na Kalwarii Jezus miał szczególnego towarzysza męki –
łotra. Dla tego nieszczęśnika droga krzyżowa stała się
niezawodną drogą do raju (por. Łk 23,43), drogą prawdy
i życia, drogą królestwa. Dzisiaj wspominamy go jako
«dobrego łotra». […] możemy zwrócić się do Boga
słowami modlitwy «dobrego łotra: Jezu wspomnij na mnie»,
wspomnij na nas, wspomnij na narody […]. Gdy modlimy się,
aby przyszło Twoje królestwo, spostrzegamy, że Twoja
obietnica już się spełnia: idąc Twoimi śladami docieramy
do Ciebie, do Twego królestwa, przyciągnięci przez Ciebie,
który zostałeś wywyższony ponad historią i pośrodku
historii, który jesteś Alfą i Omegą, Początkiem i Końcem
(por. Ap 22,13), Panem czasu i historii”.