2 Niedziela Wielkanocna – Bożego Miłosierdzia – Rok B
Krew i woda – dar nowego życia

Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł
przez wodę i krew, i «Ducha», nie tylko w wodzie,
lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo:
bo «Duch» jest prawdą (1 J 5,6)

Święty Jan Ewangelista, który stał na Golgocie
pod krzyżem, gdy Pan Jezus konał, przekazał wiele
szczegółów Jego śmierci. Tylko on opisał, że: „jeden
z żołnierzy włócznią przebił Mu bok i natychmiast
wypłynęła krew i woda. Zaświadczył to ten, który
widział, a świadectwo jego jest prawdziwe” (J 19,34-35).

Święta Faustyna przeżyła wizję, która nawiązuje do tego,
co widział św. Jan Ewangelista w godzinie śmierci Pana
Jezusa. W Dzienniczku zapisała (22 lutego 1931):
„Wieczorem, kiedy byłam w celi, ujrzałam Pana Jezusa
ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona
do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach.
Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie
promienie, jeden czerwony, a drugi blady. W milczeniu
wpatrywałam się w Pana, dusza moja była przejęta bojaźnią,
ale i radością wielką. Po chwili powiedział mi Jezus:
«Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem:
Jezu, ufam Tobie. Pragnę, aby ten obraz czczono najpierw
w kaplicy waszej i na całym świecie (47)»”. Trzy lata później
(1934 r.) spowiednik w Wilnie polecił jej zapytać Pana Jezusa,
co oznaczają te dwa promienie. W czasie modlitwy siostra
Faustyna usłyszała: „Te dwa promienie oznaczają krew i wodę.
Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze;
czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz…
Te dwa promienie wyszły z wnętrzności miłosierdzia Mojego
wówczas, kiedy konające serce Moje zostało włócznią przebite
na krzyżu. Te promienie osłaniają dusze przed zagniewaniem
Ojca Mojego. Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie, bo nie
dosięgnie go sprawiedliwa ręka Boga. Pragnę, ażeby pierwsza
niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (299)”.

Święty Jan powrócił do przeżycia spod Krzyża w liście do
pierwszych chrześcijan. Pisze w nim o wartości wiary,
która pomaga przezwyciężać zło w świecie: „Któż jest tym,
który zwycięża świat, jeśli nie ten, który wierzy, że Jezus
jest Synem Bożym. On jest tym, który przyszedł przez wodę
i krew, Jezus Chrystus; nie w wodzie tylko, ale w wodzie
i w krwi; a Duch jest tym, który świadczy, że Duch jest prawdą”
(1 J 5,5-6).

W Ewangelii św. Jan pisał o krwi i wodzie, które wypłynęły
z przebitego boku Chrystusa. Przez chrzest Chrystus został
objawiony Izraelowi, o czym zaświadczył Jan Chrzciciel
i Duch Święty, który w tamtej chwili ukazał się nad
Jordanem. Krwawą męką zakończył Swoją publiczną
działalność. Wypełnił zapowiedź Chrzciciela znad Jordanu,
stając się ofiarą za „życie świata”, ponieważ został zabity
jak Baranek ofiarny. Męka i przebity bok, z którego
wypłynęły krew i woda na krzyżu stały się źródłem łask,
i życia Bożego, którymi Pan Jezus obdarowuje ludzi.

Święty Jan Paweł II tak rozważał tę tajemnicę:
„W przebitym Sercu kontemplujemy synowskie
posłuszeństwo Jezusa, który otrzymaną od Ojca misję
odważnie spełnia do końca (por. J 19,30), oraz Jego
braterską miłość do ludzi, których «do końca […]
umiłował», (J 13,1), aż do najwyższej ofiary z siebie.
Przebite Serce Jezusa jest znakiem pełni owej miłości,
wertykalnej i horyzontalnej, jak ramiona krzyża. Przebite
Serce jest także symbolem nowego życia, danego ludziom
w Duchu Świętym i w sakramentach. […] Krew płynąca
z przebitego boku Chrystusa na krzyżu (por. J 19,34)
«przemawia mocniej niż krew Abla»: ta krew wyraża
bowiem i domaga się głębszej «sprawiedliwości»,
przede wszystkim jednak błaga o miłosierdzie, oręduje
przed obliczem Ojca za braćmi (por. Hbr 7,25), jest
źródłem doskonałego odkupienia i darem nowego życia.
Krew Chrystusa «objawia », jak wielka jest miłość Ojca,
a zarazem ukazuje, jak cenny jest człowiek w oczach Boga
i jak ogromna jest wartość jego życia” (Evangelium vitae).