Bóg z nami

4 Niedziela Adwentu – A

 

Jest to Ewangelia o Jego Synu, pochodzącym

według ciała z rodu Dawida, […] pełnym mocy

Synem Bożym, o Jezusie Chrystusie, Panu naszym

(Rz 1,3-4)

 

Zapowiedź proroka Izajasza, opisująca okoliczności

przyjścia na świat Emmanuela, którego urodzi Dziewica,

poszerzają  Ewangeliści Mateusz i Łukasz.

 

Najwięcej szczegółów z narodzenia i dzieciństwa Jezusa

opisał św. Łukasz Ewangelista. Z kolei św. Mateusz

podaje najważniejsze informacje o Jego Opiekunie –

Józefie, cieśli z Nazaretu, zaręczonego z Maryją. Oboje

byli młodzi i bogobojni, pochodzili „z domu i rodu Dawida”

(Łk 2,4), przygotowywali się do zawarcia małżeństwa

i założenia tradycyjnej rodziny. Po zaślubinach, jednak

„wpierw nim zamieszkali razem”, zgodnie ze zwiastowaniem

Anioła Gabriela, Maryja „znalazła się brzemienną za sprawą

Ducha Świętego” (Mt 1,18). Sprawiedliwy, czyli wypełniający

przepisy prawa Mojżeszowego Józef, nie pytał narzeczoną

o tajemnicę, jaką w sobie nosiła – ufał Bogu. Wrażliwość

podsunęła mu rozwiązanie, zgodne z prawem Izraela:

aby nie narażać Maryi na zniesławienie, postanowił

wycofać się z zamiaru założenia rodziny. „Gdy powziął

tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł:

«Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi,

twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to,

co się w niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię

Jezus, on bowiem zbawi swój lud od jego grzechów»”

(Mt 1,20-21). Tak do kręgu mesjańskiej tajemnicy został

wprowadzony Józef, rzemieślnik, człowiek wielkiej dobroci,

który z woli Boga przyjął rolę ojca Jezusa z wszystkimi

konsekwencjami, jakie zawiera to słowo. Czyni to z wiarą,

że spełnia posłusznie odwieczną wolę Boga, zapisaną

w świętych Księgach: oczekiwany Syn będzie odkupicielem

ludzi i pojedna ich ze Stwórcą. „A stało się to wszystko,

aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez proroka:

«Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą

imię Emmanuel» (Iz 7,4), to znaczy «Bóg z nami»”

(Mt 1,22-23). Święty Józef i Maryja, stając wobec tajemnicy

Boga przekazanej im przez Gabriela, zapewne odczuli lęk,

dlatego Anioł Pański pozdrawiając Ich, najpierw uspokaja:

„Nie bój się” – i dopiero wtedy przekazuje Bożą Nowinę.

 

Święty Jan Paweł II w czasie niedzielnej modlitwy

adwentowej, 12 grudnia 1980 roku rozważał: „Wielka

dyskrecja, z jaką Józef wypełniał misję powierzoną mu

przez Boga, jeszcze bardziej uwydatnia jego wiarę,

która sprawiła, że zawsze wsłuchiwał się w głos Boga

i starał się zrozumieć Jego wolę, aby całym sercem

i ze wszystkich sił być jej posłusznym. Dlatego Ewangelia

nazywa go człowiekiem «sprawiedliwym» (Mt 1,19).

Sprawiedliwy bowiem jest ten, kto się modli, kto żyje wiarą

i stara się czynić dobro w każdej konkretnej sytuacji

życiowej. Wiara karmiąca się modlitwą – oto najcenniejszy

skarb, jaki przekazuje nam św. Józef. Jego śladem poszły

pokolenia ojców, którzy dzięki przykładowi prostego

i pracowitego życia zaszczepili w duszach swych dzieci

nieocenioną wartość wiary, bez której wszelkie inne dobro

narażone jest na ryzyko. Już teraz pragnę gorąco zapewnić

o mojej szczególnej modlitwie wszystkich ojców w dniu

ich święta; proszę Boga, aby odznaczali się oni głębokim

życiem wewnętrznym, dzięki czemu będą mogli przykładnie

wypełnić swoją misję w rodzinie i społeczeństwie”.