33 Niedziela Zwykła – Rok B
Zapisani w księdze
W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia, każdy,
kto się okaże zapisany w księdze (Dn 12,1)

Poeta i pisarz Roman Brandstaetter, w książce „Krąg
biblijny”, opisał zwyczaj swojego dziadka, Izraelity,
który dawnym zwyczajem, zapisywał na wewnętrznych
stronach okładek Biblii daty śmierci przodków
i najbliższych. Młody Roman zapytał go pewnego razu:
„Dlaczego zapisujesz w Biblii imiona umarłych?”.
Wtedy dziadek mu odpowiedział: „Bo jest księgą żywych”.

Określenie „Księga Życia” pochodzi od list genealogicznych
zawierających  imiona członków pokoleń Izraela – patriarchy
Jakuba. Podobnie Bóg utrwala imiona wszystkich żyjących,
przede wszystkim sprawiedliwych. Oni otrzymają od Boga
nagrodę i będą mieli udział w Jego Królestwie, natomiast
zbuntowani i grzesznicy zostaną skreśleni z Księgi Życia.

O ludziach zapisanych w „Księdze Życia” przez Boga
czytamy w wielu miejscach Pisma świętego.

W Księdze Wyjścia (32,31-34) znajduje się przejmująca
modlitwa Mojżesza, po bałwochwalstwie popełnionym
przez lud. Przywódca Izraelitów prosił Boga o przebaczenie:
„«Oto niestety lud ten dopuścił się wielkiego grzechu.
Sporządzili sobie boga ze złota. Przebacz jednak im
ten grzech! A jeśli nie, to wymaż mnie natychmiast z Twej
księgi, którą napisałeś». Pan powiedział do Mojżesza:
«Tylko tego, który zgrzeszył przeciw Mnie, wymażę z mojej
księgi. Idź teraz i prowadź ten lud, gdzie ci rozkazałem,
a mój anioł pójdzie przed tobą. A w dniu mojej kary ukarzę
ich za ich grzech»”. Heroiczna postawa Mojżesza, pośrednika
przymierza, budzi podziw – gotów był umrzeć za powierzony
mu lud. Wiedział, że Bóg ma Swoją „Księgę”
z zapisanymi czynami ludzi, prosił więc Boga,
aby wypełnił obietnice dane patriarchom (w. 11-13).

O Księdze Życia, która w świadomości pobożnego Żyda
była znakiem obietnicy wiecznego życia z Bogiem,
czytamy w psalmach. Na przykład w psalmie 69 (w. 29)
człowiek uciśniony skarży się Bogu na dręczących go
nieprzyjaciół i tak Go przekonuje o swojej krzywdzie,
że modlitwa jego przemienia się w złorzeczenie
(co w Starym Przymierzu nie było rzadkością):
„Niech zostaną wymazani z Księgi Żyjących
i niech nie będą zapisani z prawymi”.

Księga proroka Daniela zawiera opis jego wizji,
w której zobaczył pojawienie się świętego Michała
Archanioła w czasach ostatecznych: „W tym czasie naród
twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są
w Księdze” (Dn 12,1). Prorok, usłyszał też wtedy tajemnicze
polecenie: „Ty jednak, Danielu, ukryj słowa i zapieczętuj
Księgę aż do czasów ostatecznych. Wielu będzie dociekało,
aby pomnożyła się wiedza” (Dn 12,4).

O wpisie do Księgi Życia czytamy też u Izajasza. Ten
wielki prorok zapowiadał rozpoczęcie epoki mesjańskiej:
„W owym dniu Odrośl Pana stanie się ozdobą i chwałą,
a owoc ziemi przepychem i krasą dla ocalałych z Izraela.
I będzie tak: ktokolwiek żywy pozostał na Syjonie
i kto się ostał w Jeruzalem, każdy nazwany będzie świętym
i wpisany do Księgi Życia w Jeruzalem” (Iz 4, 2-3).

Wyraźne nawiązanie do przepowiedni mesjańskiej
zawiera List do Hebrajczyków w Nowym Testamencie.
Wyznawców Chrystusa, którzy niedawno przyjęli chrzest,
poucza: „Wy natomiast przyszliście do góry Syjon,
do miasta Boga żywego – Jeruzalem niebieskiego,
do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zgromadzenie,
i do Kościoła pierworodnych, którzy są zapisani w niebiosach,
do Boga, który sądzi wszystkich, […] do Pośrednika
Nowego Testamentu – Jezusa…” (Hbr 12,22-24).

Święty Paweł pisząc list do Filipian prosił swojego
współpracownika, którego tam pozostawił, aby wspomagał
chrześcijanki, Ewodię i Syntychę. Wprawdzie chwilowo
poróżniły się między sobą, ale wcześniej „trudziły się
dla Ewangelii wraz z Klemensem i pozostałymi moimi
współpracownikami, których imiona są w Księdze Życia”
(Flp 4,3).

Święty Jan Apostoł w Apokalipsie pisze w kilku miejscach
o Księdza Życia. Umiłowany uczeń Pana Jezusa na początku
Księgi Objawień umieścił listy pisane do siedmiu pierwotnych
gmin, nazwanych Kościołami. W liście do mieszkańców Sardes
wypowiada zachętę dla tych, którzy trwają w wierności
Chrystusowi: „W Sardes masz kilka osób, co swoich szat
nie splamiły; będą chodzić ze Mną w bieli, bo są godne tego.
Tak szaty białe przywdzieje zwycięzca. I z Księgi Życia
imienia jego nie wymażę. I wyznam imię jego przed Ojcem
i Jego aniołami” (Ap 3,5).

Pod koniec Apokalipsy Apostoł opisał wizję Miasta
Świętego Jeruzalem, odnowionego, „mającego chwałę Boga”,
które oświetla Baranek. Jest to wizja uszczęśliwiająca:
„I w jego świetle będą chodziły narody, […] I wniosą
do niego przepych i skarby narodów. A nic nieczystego
do niego nie wejdzie, ani ten, co popełnia ohydę i kłamstwo,
lecz tylko zapisani w Księdze Życia Branka” (Ap 21,24 i 26-27).

Być chrześcijaninem obecnie – to uzyskać swoje miejsce
w Księdze Życia. Święty Jan Paweł II uczył:
„Być chrześcijaninem dzisiaj tak samo jak wówczas,
w pierwszym pokoleniu wyznawców Chrystusa, znaczy
przyjmować w dalszym ciągu świadectwo Apostołów,
naocznych świadków. Znaczy wierzyć tą samą wiarą,
jaka powstała w nich dzięki czynom i słowom Chrystusa,
potwierdzonym przez Jego śmierć i zmartwychwstanie.
Również my, należący do teraźniejszego pokolenia
wyznawców Chrystusa, powinniśmy prosić, byśmy
doświadczyli tego samego, co dwaj uczniowie z Emaus:
«Panie Jezu, wyjaśnij nam Pisma; niech pała w nas serce,
kiedy do nas mówisz»” (por. Łk 24,32).