Tu es Petrus – Ty jesteś Piotr
21 Niedziela Zwykła

Tobie dam klucze
królestwa niebieskiego
(Mt 16,19)

W okolicach Cezarei Filipowej, wypływa spod skał czysta
woda – tak rozpoczyna swój bieg święta rzeka Jordan.
W tamtym miejscu, u jej źródeł, Jezus zadał Apostołom
dwa pytania, odnotowane w Ewangelii św. Mateusza:
„Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?”(Mt 16,18),
i – skierowane bezpośrednio do Apostołów:
„A wy za kogo Mnie uważacie?”

W życiu każdego człowieka, a także we wspólnotach,
zdarzają się chwile szczególnie ważne, czasami
o znaczeniu zwrotnym. Zauważenie znaków i prawidłowe
ich odczytanie, ma wpływ na dalsze decyzje, a w wyniku
tego – na bieg wydarzeń. Dwa pytania Chrystusa, które
zaskoczyły uczniów, okazały się kluczowe w historii Jego
Kościoła. Trafność odpowiedzi Piotra: „Ty jesteś
Mesjaszem, Synem Boga żywego” (Mt 16,16), wynikała
jednak – jak wyjaśnił Nauczyciel – nie tyle z bystrości
umysłu rybaka z Kafarnaum, ile była darem Boga Ojca.

Wcześniej, nad jeziorem Genezaret, Pan Jezus oznajmił
Piotrowi, że powierzy mu ważne zadanie w swoim Kościele.
Stało się to po cudownym i obfitym połowie ryb, gdy Piotr
był wstrząśnięty widokiem cudu. Chrystus uspakajająco,
ale też pouczająco powiedział: „Nie bój się, odtąd ludzi
będziesz łowił”. Nauczyciel wiedział, że Piotr nie jest
ideałem, miewa zwątpienia, a w chwili próby – ze strachu,
zaprze się swego Mistrza. Jednak znał też Piotra oddanego
Mu całym sercem i gorąco żałującego chwil słabości.
Jezus ufał, że uczeń zahartuje się w trudnościach i będzie
wystarczająco silny, aby bronić Kościoła oraz umacniać
wyznawców w wierze. Kiedy nadeszła odpowiednia
godzina, wymowna godzina pod Cezareą Filipową,
powiedział mu: „Ty jesteś Piotr [czyli Skała], i na tej Skale
zbuduję Kościół mój…” (Mt 16,18).

Po Zmartwychwstaniu, Pan Jezus ukazał się apostołom
trzeci raz i stojąc na brzegu Jeziora Genezaret, trzykrotnie
zapytał bezpośrednio Piotra: „Szymonie, synu Jana,
czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Dla ucznia, po tym,
co zaszło na dziedzińcu arcykapłana w czasie Męki
Zbawiciela, był to bardzo trudny sprawdzian. Piotr
– świadomy wszystkiego, pełen pokory – zapewniał:
„Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Chrystus, po wyznaniu
przez Piotra miłości do Niego, odpowiedział słowami:
„Paś baranki moje. Paś owce moje” (J 21,15-23),
przekazując Mu władzę pasterską nad powstającą
wspólnotą Kościoła.

Niedziela, 22 października 1978 roku w Rzymie, była
słoneczna. Również w Polsce rozjaśniało się, a ulice
naszych miast opustoszały. To był historyczny dzień
inauguracji pontyfikatu kard. Karola Wojtyły z Krakowa
na Stolicę św. Piotra w Rzymie. Nowy Papież obrał imię
Jan Paweł II. Polskie  Media pierwszy raz, od początku
istnienia TVP, zapowiedziały transmisję Mszy Świętej
z Watykanu. W Polsce –  w tamtym czasie państwie
o ustroju komunistycznym, było to wydarzenie
bez precedensu.

Jan Paweł nawiązał w homilii do wydarzenia z Cezarei
Filipowej: „Słowa [Jezusa] te zaznaczają początek
posłannictwa Piotrowego w historii zbawienia, w dziejach
ludu Bożego. Od tego momentu poprzez takie wyznanie
wiary święta historia zbawienia ludu Bożego miała zyskać
nowy wymiar, wyrażać się odtąd w historycznym
wymiarze Kościoła. Ten kościelny wymiar historii ludu
Bożego bierze swoje początki, rodzi się właśnie z tych
słów wiary i związany jest z człowiekiem, który je
wypowiedział. Ty jesteś kamieniem, skałą, opoką,
i na tobie jak na opoce zbuduję Kościół mój. Trzeba,
aby dzisiaj w tym właśnie miejscu, te same słowa
zostały wypowiedziane i wysłuchane: «Tyś jest Chrystus,
Syn Boga żywego»”.

Z perspektywy wieków widać, że Kościół założony
przez Syna Bożego, tworzą od początku różni ludzie,
także z wadami charakteru. Mimo wielu zagrożeń, Kościół
trwa już dwa tysiące lat. Przekazuje wiernym prawdy
wiary, pomaga w realizowaniu ewangelicznej drogi życia,
a przede wszystkim umożliwia korzystanie z sakramentów
świętych – daru Chrystusa Zmartwychwstałego.                                                                                                                    +  + + +

Wierni otaczają czcią miejsce, na którym Pan Jezus
ustanowił prymat św. Piotra. Stawiano tu kolejne świątynie.
Obecny kościół – Sanktuarium Prymatu w Tabgha,
odbudowała Kustodia Ziemi Świętej w 1933 roku.
Przy skale „Mensa Christi” (Stół Chrystusa) modlili się
papieże: Paweł VI – 5 stycznia 1964, oraz Jan Paweł II –
24 marca 2000. Obie historyczne pielgrzymki uwiecznił
na kościelnych drzwiach z brązu krakowski artysta
rzeźbiarz prof. Czesław Dźwigaj. Fundatorami drzwi
jest Stowarzyszenie Strzeleckie Bractwo Kurkowe
z Krakowa i Katolickie Stowarzyszenie Civitas Christiana,
a pamiątkowej mozaiki, wykonanej w Madabie w Jordanii
– Civitas Christiana oraz Komisariat Ziemi Świętej
w Krakowie. W dolnej części mozaiki umieszczono napis
po łacinie: IOANNI PAULO II POLONIA DICAVIT
SEMPER FIDELIS (Janowi Pawłowi II ofiaruje Polska
zawsze wierna). Drzwi i mozaikę poświęcił kard. Stanisław
Dziwisz. Sanktuarium odwiedzili także papieże:
Benedykt XVI w 2009 roku i Franciszek w 2014.