Jezus mu odparł: «Powiedziano:
Nie będziesz wystawiał na próbę
Pana, Boga swego» (Łk 4,12)

Dla utrzymania równowagi ducha i rozwoju życia Bożego
każdemu z nas potrzebny jest, wręcz konieczny, czas
i warunki, aby mógł „przyjrzeć się” sobie, ocenić świat
swych duchowych przeżyć.

Pan Jezus, przed rozpoczęciem następnego etapu
ziemskiego życia, jakim było podjęcie wielkiego
nauczania, postanowił oddalić się na pewien czas
od środowiska, w którym dotąd przebywał. Udał się
na bezludne, surowe miejsca wschodniej Palestyny,
ponieważ  uznał, że warunki pustynne pomogą Mu
w rozmowach z samym sobą, i – przede wszystkim –
z Bogiem, Jego Ojcem. Wiedział z jak trudnymi
wydarzeniami, przyjdzie Mu się zmierzyć w najbliższym
czasie: przejście przez mękę krzyża, pokonanie dramatu
śmierci, aby na koniec objawić ludziom zwycięstwo –
radosną nadzieję Zmartwychwstania. 

Z perspektywy późniejszych wydarzeń, możemy przyjąć,
że przebywanie Chrystusa na modlitwie w ekstremalnych
warunkach pustynnych przestrzeni, połączone
z długotrwałym postem, rozpoczęło etap śmiertelnej
walki z szatanem, której część druga, jeszcze trudniejsza,
miała następnie miejsce w Getsemani. Rozpoczęte przez
Pana Jezusa zmaganie o odzyskanie dla ludzi życia Bożego,
od tamtego czasu trwa nieustannie. Szatan mąci, narzuca
swoją wizję „ulepszania” porządku świata. Ujawnia się to
dramatycznymi wydarzeniami, brakiem porozumienia
między ludźmi i narodami, wojnami, buntem przeciwko
Bogu i Jego przykazaniom. Kusząc, diabeł doradzał
Panu Jezusowi użycie boskiej mocy do naprawy doraźnych
spraw i materialnych celów, w zamian za dobra doczesne.

„Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu
w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł
diabeł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość
tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić,
komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon,
wszystko będzie Twoje»” (Łk 4,5-7).
Zwróćmy uwagę na liczbę mnogą wyrazu „królestwo”.
Można przyjąć, że pokusa dotyczyła nie tyle państw,
ile królestw poznawania świata, imperiów umysłu
i nauki – środowisk, gdzie organizuje się życie
społeczne, polityczne, gospodarcze, kulturalne;
środowiska decyzyjne i ośrodki wpływów, gdzie ludzie
sukcesem materialnym płacą za odrzucenie świata
duchowych wartości. Wobec takiej pokusy Chrystus
miał jednoznaczną odpowiedź: „Idź precz, szatanie!
Napisane jest: «Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał
pokłon i Jemu samemu służyć będziesz»” (Mt 4,10; Łk 4,8).
Celem misji Jezusa nie jest zdobywanie świata
lecz ludzkich serc.

Święty Jan Paweł II w nawiązaniu do tej perykopy
rozważał: „Jezus nauczył nas modlić się do Ojca
również i tymi słowami: «Nie wódź nas na pokuszenie».
Dzisiejsza I Niedziela Wielkiego Postu jest z wielu
powodów jak gdyby szczególnym przypomnieniem
tej prośby z Modlitwy Pańskiej. Dziś zostaliśmy wezwani
do czterdziestodniowego postu. Przez ten post Kościół
nawiązuje do czterdziestodniowego postu Chrystusa
na pustyni. Ale przede wszystkim został nam przypomniany
cel postu. Celem postu jest walka z grzechem,
przezwyciężenie różnorodnych pokus, w które uwikłane
jest życie człowieka. Pokusy pochodzą od szatana,
ale – jak uczy Kościół – pochodzą one również od
zepsutego świata oraz od naszej słabej natury,
która po grzechu pierworodnym stała się skłonniejsza
do złego, niż do dobrego. Świat, jako stworzenie Boże,
jest piękny i dobry. Równocześnie jednak ten piękny
i dobry świat, pod wpływem szatana, i na skutek naszej
słabości może podlegać wielorakim zafałszowaniom,
których ofiarą pada człowiek z powodu własnej słabości,
z powodu tego zarzewia grzechu, które pozostało w nim
jako skutek pierworodnego upadku. Tę słabość wykorzystuje
również kusiciel, o którym Pismo Święte mówi, że jest
«kłamcą i ojcem kłamstwa» (J 8,44)”.

Święty Jan Paweł II wskazał pomoc, z której powinniśmy
korzystać, zmierzając się z trudnymi, zawikłanymi
zadaniami stawianymi przez codzienne życie. Jest nią
przede wszystkim modlitwa. „Modlitwa bowiem
jest wzywaniem Imienia Pańskiego, a jak przypomina
święty Paweł w Liście do Rzymian: «Każdy, kto wezwie
imienia Pańskiego, będzie zbawiony» (10,13)”.
„Ewangelia opisuje trzy znane wszystkim pokusy,
którymi posłużył się Szatan […] Chrystus jako nowy Adam
przezwyciężył je i stanowczo odrzucił kusiciela:
«Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana,
Boga swego» (Łk 4,12). Zwycięstwo Chrystusa nad złym
daje nam pewność, że nie ugniemy się w momencie próby,
jeśli będziemy zjednoczeni z Panem. Dlatego też Wielki
Post jest okresem, w którym jesteśmy wezwani
do szczególnego wysiłku duchowego”.

 

Ks. Stefan Misiniec